زمان تقریبی مطالعه: 14 دقیقه
 

بکر بن نطاح





بَکْرِ بْن‌ِ نَطّاح‌، ابوالوائل‌ (د ح‌ ۲۰۰ق‌/۸۱۶م‌) شاعر اهل‌ یمامه‌ است.


۱ - نسب‌شناسی



نسب‌ او را به‌ استناد ابیاتی‌ از وی‌ به‌ عِجْل‌ و یا حنیفه‌، پسران‌ لُجَیم‌ رسانده‌، و از همین‌رو، او را عجلی‌ و یا حنفی‌ خوانده‌اند. اما خطیب‌ بغدادی‌ او را اهل‌ بصره‌ می‌داند.

۲ - ممدوحان



به‌ هر روی‌، بکر به‌ روزگار هارون‌الرشید در بغداد اقامت‌، و در محفل‌ ادبا آمد و شد داشت‌. و با مدح‌ دولتمردان‌ روزگار می‌گذراند. از ممدوحان‌ وی‌ در این‌ دوران‌ می‌توان‌ به‌ یزید بن‌ مَزْیَد شیبانی‌ و مالک‌ بن‌ طوق‌، عاملان‌ هارون‌ اشاره‌ کرد. بکر نسبت‌ به‌ ربیعه‌ تعصب‌ بسیار داشت‌ و در قصاید خود به‌ آنان‌ فخر می‌کرد. اما سرانجام‌، یکی‌ از همین‌ قصاید که‌ در مدح‌ یزید و فخر ربیعه‌ سروده‌ بود، هارون‌ را به‌ شدت‌ خشمگین‌ ساخت‌. براساس‌ روایتی‌، یزید وی‌ را فراخواند و پس‌ از بخشیدن‌ دو هزار درهم‌ از او خواست‌ تا زمانی‌ که‌ هارون‌ زنده‌ است‌، خود را پنهان‌ سازد. بخش‌ پایانی‌ این‌ روایت‌ سخت‌ مشوش‌ می‌نماید، اما در ادامه روایت‌ که‌ از زبان‌ خود یزید است‌، چنین‌ آمده‌ که‌ با درگذشت‌ هارون‌ و بیرون‌ آمدن‌ بکر از نهانگاه‌، یزید بار دیگر نام‌ او را در دیوان‌ نهاد و بر سهم‌ او از عطا افزود. اما می‌دانیم‌ که‌ یزید به‌روزگار هارون‌ و در ۱۸۵ق‌/۸۰۱م‌ درگذشته‌ است‌.

۳ - فرار از خشم هارون



به‌ هر حال‌، بکر از ترس‌ هارون‌ از بغداد گریخت‌ و به‌ منطقه جبال‌ پناه‌ برد و ظاهراً در همین‌ ایام‌، به‌ راهزنی‌ و شرارت‌ روی‌ آورد. اما شجاعت‌ و جنگاوری‌ او سبب‌ شد تا با پایمردی‌ مَعقِل‌ بن‌ عیسی‌، برادر ابودُلَف‌ عجلی‌، عامل‌ هارون‌ در جبال‌ به‌ ابودلف‌ بپیوندد و او بکر را در جرگه سپاهیان‌ خود درآورد. از آن‌ پس‌، بکر پیوسته‌ در رکاب‌ ابودلف‌ بود.
[۱۱] GAS، ج۲، ص۶۲۸.
و به‌ مدح‌ او و برادرش‌ معقل‌ پرداخت‌. با این‌ حال‌، براساس‌ روایتی‌، بکر بر کاروان‌ عاملان‌ ابودلف‌ تاخت‌ و به‌ قتل‌ و غارت‌ پرداخت‌، اما از آن‌جا که‌ ابودلف‌ خود را در تحریک‌ او مقصر می‌دانست‌، از وی‌ درگذشت‌ و او را بار دیگر به‌ بارگاه‌ خویش‌ فراخواند.

۴ - وفات



منابع‌ متقدم‌ در ذکر تاریخ‌ درگذشت‌ بکر سکوت‌ کرده‌اند، اما ابن‌ کثیر و به‌ پیروی‌ از او زرکلی‌
[۱۵] خیرالدین زرکلی‌، اعلام‌، ج۲، ص۷۱.
درگذشت‌ وی‌ را در ۱۹۲ق‌/۸۰۸م‌ دانسته‌اند، ولی‌ صفدی‌ مرگ‌ او را حدود سال‌ ۲۰۰ق‌ می‌داند. اما اینکه‌ ابوالفرج‌ گفته‌ است‌ که‌ بکر پس‌ از مرگ‌ ابودلف‌ ۲۲۵ یا ۲۲۶ق‌ به‌ مالک‌ بن‌ علی‌ خُزاعی‌، عامل‌ راه‌ خراسان‌ پیوست‌ و زیباترین‌ اشعارش‌ را در رثای‌ او که‌ به‌ دست‌ خوارج‌ کشته‌ شد، سرود.
[۱۹] عمر فروخ‌، تاریخ‌ الادب‌ العربی‌، ج۲، ص۲۳۸، بیروت‌، ۱۹۸۵م‌.
نه‌تنها با روایتی‌ از خطیب‌ بغدادی‌ مبنی‌ بر رثای‌ بکر به‌ وسیله ابوالعتاهیه‌ (د ۲۱۱ق‌/۸۲۶م) منافات‌ دارد، بلکه‌ سایر منابع‌ نیز بدان‌ اشاره‌ای‌ نکرده‌اند. آنچه‌ این‌ روایت‌ را بیش‌تر مورد تردید قرار می‌دهد، آن‌ است‌ که‌ مالک‌ خزاعی‌ در ۲۲۲ق‌/۸۳۷م‌، یعنی‌ قبل‌ از مرگ‌ ابودلف‌ درگذشته‌ است‌.
[۲۱] حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، ج۱، ص۲۱۳-۲۱۴، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
[۲۲] GAS، ج۲، ص۶۲۸.
که‌ احتمالاً به‌ همین‌ علت‌ درگذشت‌ بکر را پس‌ از ۲۲۲ق‌ آورده‌ است‌.

۵ - جایگاه شعری



بکر بن‌ نطاح‌ در کنار شاعران‌ بنامی‌ چون‌ ابونواس‌، ابوالعتاهیه‌ و بَشّار در زمره نمایندگان‌ مکتب‌ نوخاستگان‌ محدثون‌ به‌ شمار می‌آید و هرچند که‌ به‌ مرتبت‌ ایشان‌ نرسیده‌ است‌، با این‌همه‌، منابع‌ کهن‌ او را بسیار ستوده‌اند. به‌ روزگار مأمون‌ عباسی‌، او را از بهترین‌ نوخاستگان‌ شناخته‌اند. و ابوهِفّان‌ او را یکی‌ از بزرگ‌ترین‌ غزل‌سرایان‌ در میان‌ نوخاستگان‌ دانسته‌ است‌. برای‌ تمایز وی‌ در میان‌ نوخاستگان‌ به (قالی و ضامن رجوع کنید.)
[۲۶] حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، ج۱، ص۲۱۴، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
شعر او ساده‌، بی‌آلایش‌، و در عین‌ حال‌، استوار و آکنده‌ از ترکیب‌ها و تعبیرهای‌ نیکوست‌ و همین‌ امر، سبب‌ شده‌ است‌ تا شعر او را بستایند. و از دورترین‌ زمان‌ها به‌ اشعار او در متون‌ ادبی‌ عرب‌ استشهاد کنند.
[۳۱] نصرالله‌ ابن‌ اثیر، الجامع‌ الکبیر، ج۱، ص۹۲، به‌ کوشش‌ مصطفی‌ جواد و جمیل‌ سعید، بغداد، ۱۳۷۵ق‌/۱۹۵۶م‌.
[۳۲] یوسف‌ ابن‌ عبدالبر، بهجة المجالس‌ و انس‌ المجالس‌، ج۱، ص۱۹۲، به‌ کوشش‌ محمد مرسی‌ خولی‌، بیروت‌، دارالکتب‌ العلمیه‌.
[۳۳] مسلم‌ شیزری‌، جمهرةالاسلام‌، ج۱، ص۴۲۵- ۴۲۸، فرانکفورت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۶م‌.
و حتی‌ گاه‌ شعر او دست‌مایه اشعار بزرگانی‌ چون‌ ابوتَمّام‌ و متنبی‌ گردد.
[۳۴] خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۱۰، ص۲۲۱، به‌ کوشش‌ ژاکلین‌ سوبله‌ و علی‌ عماره‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌.
با این‌ حال‌، شعر او از گزند نقد در امان‌ نمانده‌ است‌.
[۳۵] محمد مرزبانی‌، الموشح‌، ج۱، ص۲۶۹، به‌ کوشش‌ محب‌الدین‌ خطیب‌، قاهره‌، ۱۳۸۵ق‌.


۶ - محتوای شعری



بکر در فنون‌ مختلف‌ شعر دست‌ داشت‌ و در فخر، حماسه‌، مدح‌، رثا، غزل‌ و هجا هنرنمایی‌ می‌کرد. در میدان‌ مفاخره‌، شجاعت‌ و جنگاوری‌ خویش‌ را بسیار ستوده‌ و در زمینه حماسه‌ ابیات‌ او مورد توجه‌ قرار گرفته‌، و استشهادهای‌ فراوانی‌ که‌ در کتب‌ حماسه‌ به‌ بعضی‌ از ابیات‌ او شده‌ است‌، اهمیت‌ او را از این‌ دیدگاه‌ نشان‌ می‌دهد.
[۳۷] حبیب‌ ابوتمام‌، دیوان‌ الحماسه، ج۱، ص۹۰۱، با شرح‌ خطیب‌ تبریزی‌، دمشق‌، مکتبة النوری‌.
[۴۰] هبةالله‌ ابن‌ شجری‌، الحماسة، ج۱، ص۱۴۱، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۴۵ق‌.
[۴۱] علی‌ بصری‌، الحماسة البصریة، ج۱، ص۱۶۳-۱۶۴، به‌ کوشش‌ مختارالدین‌ احمد، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/۱۹۸۳م‌.


۷ - تغزل



بکر به‌ ۳ کس‌ تغزل‌ کرده‌ است‌: رامشنه‌ کنیز حنفی‌ غلام نصرانی‌ و از همه‌ معروف‌تر، دُرّه‌ که‌ بیشترین‌ غزلیات‌ بکر به‌ نام‌ او سروده‌ شده‌ است‌ غزل‌ او دست‌ مایه آوازخوانان‌ و موسیقی‌شناسان‌ بوده‌ است‌.
[۴۶] حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، ج۱، ص۲۱۴، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
[۴۷] عبدالسلام‌ محمد هارون‌، تعلیقات‌ بر الحیوان‌ جاحظ، ج۳، ص۱۹۶-۱۹۷، بیروت‌، ۱۳۸۸ق‌/ ۱۹۶۹م‌.
اما جولانگاه‌ اصلی‌ هنر بکر در زمینه مدح‌ و هجاست‌. وی‌ روزگاری‌ دراز در دربار حکام‌ به‌ مدیحه‌سرایی‌ پرداخت‌ و از پاداش‌های‌ بسیار آنان‌ بهره‌مند شد. او ممدوح‌ را به‌ نسبت‌ جود و کرمش‌ می‌ستود و از همین‌روست‌ که‌ گاه‌ با اندک‌ تأخیر در پرداخت‌ صله‌ و یا ناخشنودی‌ از میزان‌ آن‌، ممدوح‌ را آماج‌ هجای‌ گزنده خود می‌ساخت‌. نمونه بارز آن‌ را می‌توان‌ در مدح‌ و هجو مالک‌ بن‌ طوق‌ دید.
[۴۸] ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۱۱۲-۱۱۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.
با این‌همه‌، گاه‌ افزون‌طلبی‌ شاعر، موجب‌ رنجش‌ ممدوح‌ می‌گردید.

۸ - آثار شعری



بلندترین‌ قصیده شاعر در ۹۰ بیت‌ در مدح‌ ابودلف‌ است‌ که‌ علاوه‌ بر جنبه‌های‌ ادبی‌، از آن‌ روی‌ که‌ شامل‌ برخی‌ از وقایع‌ زندگی‌ ابودلف‌ از جمله‌ جنگ‌های‌ اوست‌، ارزش‌ تاریخی‌ نیز دارد. قصاید دیگر او، چنان‌که‌ گذشت‌، بیشتر در مدح‌ معقل‌ برادر ابودلف‌، یزید بن‌ مزید و مالک‌ بن‌ طوق‌ و نیز قُرّة بن‌ مُحرِز حنفی‌ که‌ شاعر او را در کرمان‌ مدح‌ گفته‌ سروده‌ شده‌ است‌. به‌ بکر بن‌ نطاح‌ دیوانی‌ نسبت‌ نداده‌اند و تنها ابن‌ ندیم‌
[۵۴] ابن‌ ندیم‌، الفهرست‌، ج۱، ص۱۷۶.
به‌ اشعار او در ۱۰۰ برگ‌ اشاره‌ دارد و در سال‌های‌ اخیر، حاتم‌ صالح‌ ضامن‌ ۳۲۰ بیت‌ از ابیات‌ او را که‌ در منابع‌ موجود یافته‌، گردآورده‌، و براساس‌ ترتیب‌ حروف‌ الفبا به‌ چاپ‌ رسانده‌ است‌.

۹ - فهرست منابع



(۱) نصرالله‌ ابن‌ اثیر، الجامع‌ الکبیر، به‌ کوشش‌ مصطفی‌ جواد و جمیل‌ سعید، بغداد، ۱۳۷۵ق‌/۱۹۵۶م‌.
(۲) ابن‌ خلکان‌، وفیات‌ الاعیان.
(۳) محمد ابن‌ شاکر کتبی‌، فوات‌ الوفیات‌، به‌ کوشش‌ احسان‌ عباس‌، بیروت‌، ۱۹۷۹م‌.
(۴) هبةالله‌ ابن‌ شجری‌، الحماسة، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۴۵ق‌.
(۵) یوسف‌ ابن‌ عبدالبر، بهجة المجالس‌ و انس‌ المجالس‌، به‌ کوشش‌ محمد مرسی‌ خولی‌، بیروت‌، دارالکتب‌ العلمیه‌.
(۶) ابن‌ کثیر، البدایة و النهایه، به‌ کوشش‌ احمد ابوملحم‌ و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
(۷) عبدالله‌ ابن‌ معتز، طبقات‌ الشعراء، به‌ کوشش‌ عبدالستار احمد فراج‌، قاهره‌، ۱۹۶۸م‌.
(۸) ابن‌ ندیم‌، الفهرست‌.
(۹) حبیب‌ ابوتمام‌، دیوان‌ الحماسه، با شرح‌ خطیب‌ تبریزی‌، دمشق‌، مکتبة النوری‌.
(۱۰) ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.
(۱۱) علی‌ بصری‌، الحماسة البصریة، به‌ کوشش‌ مختارالدین‌ احمد، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/۱۹۸۳م‌.
(۱۲) ابراهیم‌ حصری‌، زهر الا¸داب‌، به‌ کوشش‌ علی‌ محمد بجاوی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.
(۱۳) احمد خطیب‌ بغدادی‌، تاریخ‌ بغداد، قاهره‌، ۱۳۴۹ق‌.
(۱۴) زرکلی‌، اعلام‌.
(۱۵) مسلم‌ شیزری‌، جمهرةالاسلام‌، فرانکفورت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۶م‌.
(۱۶) خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، به‌ کوشش‌ ژاکلین‌ سوبله‌ و علی‌ عماره‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌.
(۱۷) صولی‌، ادب‌ الکتّاب‌، به‌ کوشش‌ محمد بهجت‌ اثری‌، قاهره‌، ۱۳۴۱ق‌.
(۱۸) حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
(۱۹) عبدالله‌ عبدلکانی‌، حماسة الظرفاء، به‌ کوشش‌ محمد جبار معیبد، بغداد، ۱۹۷۳م‌.
(۲۰) عمر فروخ‌، تاریخ‌ الادب‌ العربی‌، بیروت‌، ۱۹۸۵م‌.
(۲۱) اسماعیل‌ قالی‌، الامالی‌، به‌ کوشش‌ محمد عبدالجواد اصمعی‌، بیروت‌، دارالکتب‌ العلمیه‌.
(۲۲) محمد مرزبانی‌، الموشح‌، به‌ کوشش‌ محب‌الدین‌ خطیب‌، قاهره‌، ۱۳۸۵ق‌.
(۲۳) احمد مرزوقی‌، شرح‌ دیوان‌ الحماسه، به‌ کوشش‌ احمد امین‌ و عبدالسلام‌ هارون‌، بیروت‌، دارالجیل‌.
(۲۴) عبدالسلام‌ محمد هارون‌، تعلیقات‌ بر الحیوان‌ جاحظ، بیروت‌، ۱۳۸۸ق‌/ ۱۹۶۹م‌.
(۲۵) GAS.

۱۰ - پانویس


 
۱. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۲. احمد خطیب‌ بغدادی‌، تاریخ‌ بغداد، ج۷، ص۵۷۶، قاهره‌، ۱۳۴۹ق‌.    
۳. احمد خطیب‌ بغدادی‌، تاریخ‌ بغداد، ج۷، ص۵۷۶، قاهره‌، ۱۳۴۹ق‌.    
۴. ابراهیم‌ حصری‌، زهر الاداب‌، ج۴، ص۱۰۷۳، به‌ کوشش‌ علی‌ محمد بجاوی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.    
۵. عبدالله‌ ابن‌ معتز، طبقات‌ الشعراء، ج۱، ص۲۱۷-۲۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالستار احمد فراج‌، قاهره‌، ۱۹۶۸م‌.    
۶. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۴، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۷. ابن‌ خلکان‌، وفیات‌ الاعیان، ج۶، ص۳۲۷.    
۸. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۹. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۱۰. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۱۱. GAS، ج۲، ص۶۲۸.
۱۲. عبدالله‌ ابن‌ معتز، طبقات‌ الشعراء، ج۱، ص۲۱۸-۲۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالستار احمد فراج‌، قاهره‌، ۱۹۶۸م‌.    
۱۳. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۱۴. ابن‌ کثیر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۲۲۵، به‌ کوشش‌ احمد ابوملحم‌ و دیگران‌، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.    
۱۵. خیرالدین زرکلی‌، اعلام‌، ج۲، ص۷۱.
۱۶. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۱۰، ص۱۳۹، به‌ کوشش‌ ژاکلین‌ سوبله‌ و علی‌ عماره‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌.    
۱۷. محمد ابن‌ شاکر کتبی‌، فوات‌ الوفیات‌، ج۱، ص۲۲۱، به‌ کوشش‌ احسان‌ عباس‌، بیروت‌، ۱۹۷۹م‌.    
۱۸. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۸-۷۹، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۱۹. عمر فروخ‌، تاریخ‌ الادب‌ العربی‌، ج۲، ص۲۳۸، بیروت‌، ۱۹۸۵م‌.
۲۰. احمد خطیب‌ بغدادی‌، تاریخ‌ بغداد، ج۷، ص۵۷۷، قاهره‌، ۱۳۴۹ق‌.    
۲۱. حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، ج۱، ص۲۱۳-۲۱۴، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
۲۲. GAS، ج۲، ص۶۲۸.
۲۳. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۱۰۸-۱۰۹، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۲۴. احمد خطیب‌ بغدادی‌، تاریخ‌ بغداد، ج۷، ص۵۷۶، قاهره‌، ۱۳۴۹ق‌.    
۲۵. اسماعیل‌ قالی‌، الامالی‌، ج۱، ص۲۳۸، به‌ کوشش‌ محمد عبدالجواد اصمعی‌، بیروت‌، دارالکتب‌ العلمیه‌.    
۲۶. حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، ج۱، ص۲۱۴، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
۲۷. عبدالله‌ ابن‌ معتز، طبقات‌ الشعراء، ج۱، ص۲۱۹، به‌ کوشش‌ عبدالستار احمد فراج‌، قاهره‌، ۱۹۶۸م‌.    
۲۸. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۲۹. احمد خطیب‌ بغدادی‌، تاریخ‌ بغداد، ج۷، ص۵۷۶، قاهره‌، ۱۳۴۹ق‌.    
۳۰. صولی‌، ادب‌ الکتّاب‌، ج۱، ص۶۲، به‌ کوشش‌ محمد بهجت‌ اثری‌، قاهره‌، ۱۳۴۱ق‌.    
۳۱. نصرالله‌ ابن‌ اثیر، الجامع‌ الکبیر، ج۱، ص۹۲، به‌ کوشش‌ مصطفی‌ جواد و جمیل‌ سعید، بغداد، ۱۳۷۵ق‌/۱۹۵۶م‌.
۳۲. یوسف‌ ابن‌ عبدالبر، بهجة المجالس‌ و انس‌ المجالس‌، ج۱، ص۱۹۲، به‌ کوشش‌ محمد مرسی‌ خولی‌، بیروت‌، دارالکتب‌ العلمیه‌.
۳۳. مسلم‌ شیزری‌، جمهرةالاسلام‌، ج۱، ص۴۲۵- ۴۲۸، فرانکفورت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۶م‌.
۳۴. خلیل‌ صفدی‌، الوافی‌ بالوفیات‌، ج۱۰، ص۲۲۱، به‌ کوشش‌ ژاکلین‌ سوبله‌ و علی‌ عماره‌، بیروت‌، ۱۴۰۰ق‌/۱۹۸۰م‌.
۳۵. محمد مرزبانی‌، الموشح‌، ج۱، ص۲۶۹، به‌ کوشش‌ محب‌الدین‌ خطیب‌، قاهره‌، ۱۳۸۵ق‌.
۳۶. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۳۷. حبیب‌ ابوتمام‌، دیوان‌ الحماسه، ج۱، ص۹۰۱، با شرح‌ خطیب‌ تبریزی‌، دمشق‌، مکتبة النوری‌.
۳۸. احمد مرزوقی‌، شرح‌ دیوان‌ الحماسه، ج۱، ص۹۰۱، به‌ کوشش‌ احمد امین‌ و عبدالسلام‌ هارون‌، بیروت‌، دارالجیل‌.    
۳۹. عبدالله‌ عبدلکانی‌، حماسة الظرفاء، ج۱، ص۳۷، به‌ کوشش‌ محمد جبار معیبد، بغداد، ۱۹۷۳م‌.    
۴۰. هبةالله‌ ابن‌ شجری‌، الحماسة، ج۱، ص۱۴۱، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۴۵ق‌.
۴۱. علی‌ بصری‌، الحماسة البصریة، ج۱، ص۱۶۳-۱۶۴، به‌ کوشش‌ مختارالدین‌ احمد، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/۱۹۸۳م‌.
۴۲. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۴، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۴۳. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۵، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۴۴. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۸۰، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۴۵. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۸۲، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۴۶. حاتم‌ صالح‌ ضامن‌، شعراء مقلون‌، ج۱، ص۲۱۴، بیروت‌، ۱۴۰۷ق‌/۱۹۸۷م‌.
۴۷. عبدالسلام‌ محمد هارون‌، تعلیقات‌ بر الحیوان‌ جاحظ، ج۳، ص۱۹۶-۱۹۷، بیروت‌، ۱۳۸۸ق‌/ ۱۹۶۹م‌.
۴۸. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۱۱۲-۱۱۳، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.
۴۹. ابراهیم‌ حصری‌، زهر الاداب‌، ج۴، ص۱۰۸۷، به‌ کوشش‌ علی‌ محمد بجاوی‌، قاهره‌، ۱۳۷۲ق‌/ ۱۹۵۳م‌.    
۵۰. محمد ابن‌ شاکر کتبی‌، فوات‌ الوفیات‌، ج۱، ص۲۲۰، به‌ کوشش‌ احسان‌ عباس‌، بیروت‌، ۱۹۷۹م‌.    
۵۱. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۶، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۵۲. عبدالله‌ ابن‌ معتز، طبقات‌ الشعراء، ج۱، ص۲۲۰، به‌ کوشش‌ عبدالستار احمد فراج‌، قاهره‌، ۱۹۶۸م‌.    
۵۳. ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۹، ص۷۵، به‌ کوشش‌ عبدالکریم‌ ابراهیم‌ عزباوی‌، بیروت‌، مؤسسة جمال‌ للطباعه‌.    
۵۴. ابن‌ ندیم‌، الفهرست‌، ج۱، ص۱۷۶.


۱۱ - منبع


دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «بکر بن نطاح»، شماره۴۹۸۲.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.